ਪਾਰਕ ਵਿਚ ਦਾਖ਼ਲ ਹੁੰਦੇ ਸਾਰ ਹਰਗੁਣ ਦੀ ਨਜ਼ਰ ਪਗਡੰਡੀ ਤੇ ਤੁਰੀਆਂ ਜਾਂਦੀਆਂ ਦੋ ਮੈਨਾ ਤੇ ਪੈ ਗਈ। ਉਹ ਤਾਂ ਖ਼ੁਸ਼! ਆਖਦੀ, “ਨਾਨਾ ਦੇਖੋ! ਮੈਨਾ ਵੀ ਸੈਰ ਕਰਨ ਆਈਆਂ। ਸਵੇਰੇ ਜਦੋਂ ਨਾਨੀ ਨੇ ਰੋਟੀ ਪਾਈ ਸੀ, ਇਹ ਖਾਣ ਆਈਆਂ ਸੀ ਨਾ?” ਇਹ ਆਖ ਕੇ ਹਰਗੁਣ ਨੇ ਆਪਣੇ ਨਿੱਕੇ-ਨਿੱਕੇ ਹੱਥਾਂ ਨਾਲ ਤਾੜੀ ਮਾਰੀ ਤੇ ਹੱਸੀ। ਮੈਨਾ ਵਿਚਾਰੀਆਂ ਤਾਂ ਇਸ ਖੜਾਕ ਨਾਲ ਉਡ ਕੇ ਕੁਝ ਵਿੱਥ ਤੇ ਲੱਗੇ ਘਾਹ ਤੇ ਘੁੰਮਣ ਲਗ ਪਈਆਂ। ਪਰ ਹਰਗੁਣ ਦਾ ਧਿਆਨ ਕਿੰਨਾ ਚਿਰ ਉੱਧਰ ਹੀ ਰਿਹਾ ਤੇ ਉਹ ਮੰਤਰ-ਮੁਗਧ ਜਿਹੀ ਮੈਨਾ ਵੱਲ ਹੀ ਵੇਖਦੀ ਰਹੀ। ਫਿਰ ਕੁਝ ਦੂਰੀ ਤੇ ਉਸਨੂੰ ਦੋ-ਤਿੰਨ ਤੋਤੇ ਤੇ ਬੁਲਬੁਲਾਂ ਬੈਠੇ ਦਿਖਾਈ ਦੇ ਗਏ, ਹਰਗੁਣ ਨੂੰ ਉਹ ਵੀ ਜਾਣੇ-ਪਛਾਣੇ ਜਾਪੇ, “ਇਹ ਸਾਰੇ ਵੀ ਤਾਂ ਸਵੇਰੇ ਰੋਟੀ ਤੇ ਦਾਣੇ ਖਾਣ ਆਏ ਸੀ…!”
 |
| ਪੈਰਿਸ ਦੀ ਬਾਲ ਚਿੱਤਰਕਾਰ ਏਂਜਲਾ ਮੱਸ ਦਾ ਚਿੱਤਰ advocate-art.com ਤੋਂ ਧੰਨਵਾਦ ਸਹਿਤ |
ਪੰਛੀ ਵੀ ਉਸ ਸਮੇਂ ਸੌਣ ਦੀ ਤਿਆਰੀ ਵਿਚ ਸਨ। ਵੱਖੋ-ਵਖਰੇ ਪਰਿੰਦਿਆਂ ਦੇ ਝੁੰਡ, ਖ਼ੂਬ ਚਹਿਚਹਾਟ ਕਰਦੇ, ਰੁੱਖਾਂ ਦੇ ਦੁਆਲੇ ਚੱਕਰ ਕਟ ਰਹੇ ਸਨ। ਰੁੱਖ ਤੇ ਇਕ ਵੇਰ ਬਹਿ ਕੇ ਫਿਰ ਉਡ ਪੈਂਦੇ ਸਨ। ਪ੍ਰਤੀਤ ਹੁੰਦਾ ਸੀ ਜਿਵੇਂ ਸਾਰੇ ਰਲ ਕੇ ਕੋਈ ਸਮੂਹ-ਗਾਨ ਗਾ ਰਹੇ ਹੋਣ!
“ਨਾਨਾ ਸਾਰੀਆਂ ਚਿੜੀਆਂ ਉੱਚੀ-ਉੱਚੀ ਕੀ ਬੋਲਦੀਆਂ?” ਹਰਗੁਣ ਹੈਰਾਨ ਸੀ। “ਬੱਚੇ ਇਹ ਸਾਰੇ ਰੱਬ ਦਾ ਸ਼ੁਕਰ ਅਦਾ ਕਰ ਰਹੇ ਨੇ…।”
“ਕਿਉਂ ਨਾਨਾ?”
“ਇਹਨਾਂ ਸਾਰਿਆਂ ਦਾ ਅੱਜ ਦਾ ਦਿਨ ਜੋ ਬਹੁਤ ਚੰਗਾ ਲੰਘਿਆ, ਇਸ ਕਰਕੇ ਬੇਟੇ…।”
ਹਰਗੁਣ ਇਹ ਸੁਣ ਕੇ ਸੋਚੀਂ ਪੈ ਗਈ।” ਮੇਰਾ ਦਿਨ ਵੀ ਤਾਂ ਕਿੰਨਾ ਸੁਹਣਾ ਸੀ,” ਉਹ ਆਪਣੇ ਵੱਲ ਹੱਥ ਕਰਕੇ ਬੋਲੀ।
“ਫਿਰ ਤੁਸੀਂ ਵੀ ਧੰਨਵਾਦ ਆਖੋ ਪੁੱਤਰ,” ਨਾਨੀ ਨੇ ਹੱਸ ਕੇ ਆਖਿਆ। ਹਰਗੁਣ ਨੇ ਆਪਣੇ ਨਿੱਕੇ-ਨਿੱਕੇ ਹੱਥ ਜੋੜ ਕੇ ਸ਼ੁਕਰ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਅਚਾਨਕ ਹਰਗੁਣ ਨੇ ਉਪਰੋਂ ਲੰਘ ਕੇ ਜਾਂਦੇ ਕਾਵਾਂ ਦੀ ਟੋਲੀ ਵੇਖ ਲਈ। ਇਕ ਕਾਂ ਪਿੱਛੇ ਇਕੱਲਾ ਰਹਿ ਗਿਆ ਸੀ। ਉਸਨੇ ਕਾਂ ਨੂੰ ਅਵਾਜ਼ ਮਾਰੀ, “ਕਾਂ, ਕਾਂ ਕਿੱਥੇ ਜਾ ਰਹੇ ਹੋ?” ਕਾਂ ਨੇ ਅੱਗੋਂ ‘ਕਾਂ-ਕਾਂ’ ਤਾਂ ਕੀਤੀ ਪਰ ਰੁਕਿਆ ਨਹੀਂ।
“ਨਾਨੀ ਇਹ ਹੁਣ ਰੁਕਿਆ ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ? ਸਵੇਰੇ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਕਿੰਨੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ,” ਹਰਗੁਣ ਉਦਾਸ ਜਿਹੀ ਹੋ ਗਈ।
” ਇਸ ਵੇਲੇ ਬੱਚੇ, ਕਾਂ ਨੂੰ ਘਰ ਜਾਣ ਦੀ ਜਲਦੀ ਏ। ਦੇਖੋ, ਹਨੇਰਾ ਪੈ ਰਿਹਾ ਏ ਨਾ, ਇਸ ਦੇ ਮੰਮੀ-ਪਾਪਾ ਇਸਨੂੰ ਉਡੀਕਦੇ ਹੋਣਗੇ।” ਨਾਨੀ ਦੇ ਇਹ ਗੱਲ ਆਖਣ ਦੀ ਦੇਰ ਸੀ ਕਿ ਹਰਗੁਣ ਨੂੰ ਘਰ ਬੈਠੇ, ਆਪਣੇ ਮੰਮੀ ਦਾ ਖ਼ਿਆਲ ਆ ਗਿਆ। ਰੋਣਾ ਜਿਹਾ ਮੂੰਹ ਬਣਾ ਕੇ ਬੋਲੀ, “ਮੈਂ ਮੰਮੀ ਕੋਲ ਜਾਣਾ, ਚਲੋ ਘਰ ਚਲੀਏ…,” ਤੇ ਵਾਪਸ ਘਰ ਵੱਲ ਮੁੜ ਪਈ। ਹੁਣ ਉਸਨੂੰ ਰੋਕਣਾ ਸੰਭਵ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਜਦੋਂ ਨਾਨਾ, ਨਾਨੀ ਮੁੜ ਕੇ ਤੁਰ ਪਏ ਤਾਂ ਚੰਨ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਸੀ।
ਨਾਨਾ ਨੇ ਹਰਗੁਣ ਨੂੰ ਚੰਨ ਵਿਖਾਇਆ, “ਉਹ ਵੇਖੋ ਹਰਗੁਣ ਚੰਨ ਮਾਮਾ ਸਾਡੇ ਸਾਹਮਣੇ ਆ ਗਏ।” “ਹੂੰ…ਹੁਣ ਅਸੀਂ ਚੰਨ ਮਾਮਾ ਵੱਲ ਜਾਂਦੇ ਪਏ ਆਂ, ਪਹਿਲਾਂ ਉਹ ਸਾਡੇ ਪਿੱਛੇ ਆਂਦੇ ਸੀ,” ਹਰਗੁਣ ਹੱਸ ਕੇ ਖਿੜ-ਖਿੜੀ ਬਣ ਗਈ, “ਚੰਨ ਮਾਮਾ ਨੂੰ ਨੀਨੀ ਨੀ ਆਂਦੀ?”
“ਆਂਦੀ ਏ ਬੇਟੇ ਪਰ ਉਹ ਪਹਿਲਾਂ ਸਾਨੂੰ ਘਰ ਦਾ ਰਾਹ ਵਿਖਾ ਕੇ ਫਿਰ ਜਾਣਗੇ ਸੌਣ ਲਈ।”
“ਦੇਖਿਆ ਹਰਗੁਣ ਤੁਸੀਂ ਅੱਜ ਚੰਨ ਮਾਮਾ ਨਾਲ ਸੈਰ ਕੀਤੀ, ਘਰ ਜਾ ਕੇ ਮੰਮੀ ਨੂੰ ਦੱਸੋਗੇ ਨਾ ਚੰਨ ਮਾਮਾ ਦੀ ਗੱਲ?” ਨਾਨੀ ਨੇ ਪੁਛਿਆ।
“ਦੱਸਾਂਗੀ, ਦੱਸਾਂਗੀ, ਕੱਲ੍ਹ ਮੰਮੀ ਨੂੰ ਵੀ ਨਾਲ ਲੈ ਕੇ ਆਵਾਂਗੀ; ਚੰਨ ਮਾਮਾ ਨਾਲ ਸੈਰ ਕਰਨ,” ਹਰਗੁਣ ਨੂੰ ਤਾਂ ਚੰਨ ਮਾਮਾ ਨੇ ਜਿਵੇਂ ਗੀਤ ਗਾਉਣ ਹੀ ਲਾ ਦਿੱਤਾ!
