ਰਜਿੰਦਰਜੀਤ

ਏਸ ਨਗਰ ਦੇ  ਲੋਕ ਹਮੇਸ਼ਾ  ਸੋਚਾਂ ਵਿਚ  ਗ਼ਲਤਾਨ  ਰਹੇ।ਨਜ਼ਰਾਂ ਦੇ ਵਿੱਚ ਬਾਗ਼-ਬਗੀਚੇ,ਖ਼ਾਬਾਂ ਵਿੱਚ ਸ਼ਮਸ਼ਾਨ ਰਹੇ। ਡਿੱਗਦਾ ਹੋਇਆ ਹੰਝੂ ਮੇਰੇ ਨਾਂ ਉਸ ਤਾਂ ਹੀ ਕਰ ਦਿੱਤਾਅਪਣਾ ਦੁਖੜਾ ਰੋ ਹੋ ਜਾਵੇ,ਮੇਰੇ ‘ਤੇ ਅਹਿਸਾਨ ਰਹੇ  । ਰਾਹਾਂ ਦੇ ਵਿੱਚ ਰੋੜ ਨੁਕੀਲੇ,ਜਾਂ ਫਿਰ ਤਪਦੀ ਰੇਤ ਸਹੀਤੁਰਨਾ ਹੈ ਜਦ ਤੱਕ ਪੈਰਾਂ ਵਿਚ ਥੋੜ੍ਹੀ-ਬਹੁਤੀ ਜਾਨ ਰਹੇ। ਭਾਵੁਕਤਾ ਦੀ ਧੁੱਪ-ਛਾਂ ਦੇਵੀਂ,ਤੇ ਨੈਣਾਂ … Read more