ਲੇਖਕ ਦੀ ਸਮਾਜਿਕ ਭੂਮਿਕਾ । ਡਾ. ਕਰਮਜੀਤ ਸਿੰਘ
ਲੇਖਕ ਸ਼ਬਦ ਮਨੁੱਖ ਦੁਆਰਾ ਲਿੱਪੀ ਦੀ ਇਜਾਦ ਨਾਲ ਹੋਂਦ ਵਿਚ ਆਇਆ। ਇਸ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਮਨੁੱਖ ਦੇਵੀ ਦੇਵਤਿਆਂ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿਚ ਅਗੰਮੀ ਸ਼ਕਤੀਆਂ ਦੀ ਉਸਤਤੀ ਵਿਚ ਮੰਤਰਾਂ ਦਾ ਉਚਾਰਨ ਹੀ ਕਰਦਾ ਸੀ। ਇਹੀ ਉਹਦੀ ਪਹਿਲੀ ਕਾਵਿ ਸਿਰਜਣਾ ਸੀ। ਸਾਡੇ ਦੇਸ਼ ਅੰਦਰ ਸਭ ਤੋਂ ਪੁਰਾਣਾ ਗ੍ਰੰਥ ਰਿਗਵੇਦ, ਪਹਿਲਾਂ ਰਿਸ਼ੀਆਂ ਮੁਨੀਆਂ ਦੁਆਰਾ ਜ਼ਬਾਨੀ ਹੀ ਉਚਾਰਿਆ ਜਾਂਦਾ ਰਿਹਾ। ਬਹੁਤ ਚਿਰ ਬਾਅਦ ਉਸ ਨੂੰ ਲਿਖਤੀ ਰੂਪ ਮਿਲਿਆ। ਸਮਾਜ ਦੀ ਵਰਗ ਵੰਡ ਨੇ ਲੇਖਕ/ਸਹਿਤਕਾਰ ਨੂੰ ਦੋ ਵਰਗਾਂ ਵਿਚ ਵੰਡ ਦਿੱਤਾ। ਇਕ ਸੀ ਦਰਬਾਰੀ ਸਾਹਿਤਕਾਰ ਜੋ ਰਾਜਿਆਂ ਜਾਗੀਰਦਾਰਾਂ ਦੇ ਦਰਬਾਰਾਂ ਦੀ ਸ਼ੋਭਾ ਬਣਿਆ ਅਤੇ ਜੋ ਰਾਜਿਆਂ, ਮਹਾਰਾਜਿਆਂ ਦੀ ਉਪਮਾ ਵਿਚ ਹੀ ਲੱਗਾ ਰਿਹਾ। ਦੂਜਾ ਸਾਹਿਤਕਾਰ ਲੋਕ ਸਾਹਿਤਕਾਰ ਸੀ ਜੋ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੀਆਂ ਤੰਗੀਆਂ ਤੁਰਸ਼ੀਆਂ ਅਤੇ ਉਪਰਲੇ ਵਰਗ ਦੀਆਂ ਜ਼ਿਆਦਤੀਆਂ ਦੀ ਤਕਲੀਫ ਤੋਂ ਥੋੜ੍ਹਚਿਰੀ ਰਾਹਤ ਦਿੰਦਾ ਅਤੇ ਮੁੜ ਕੰਮ ਵਿਚ ਜੁੱਟਣ ਲਈ ਮਾਨਸਿਕ ਠੁੰਮਣਾ ਬਣਦਾ। ਇਸ ਵਿਚ ਜੇ ਕਿਤੇ ਵਿਰੋਧ ਹੁੰਦਾ ਤਾਂ ਉਹ ਵਿਅੰਗ ਦਾ ਰੂਪ ਧਾਰਦਾ ਪਰ ਸਮੁੱਚੇ ਤੌਰ ’ਤੇ ਉਹ ਸਮਾਡਾ. ਕਰਮਜੀਤ ਸਿੰਘਜਿਕ ਵਿਦਰੋਹ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਸੀ ਉਕਸਾਉਂਦਾ। ਉਪਰਲੇ ਵਰਗ ਦਾ ਸਾਹਿਤਕਾਰ ਬੌਧਿਕ ਘੁਣਤਰਾਂ ਕੱਢਣ ਵਿਚ ਇੰਨਾ ਤਾਕ ਸੀ ਤੇ ਸ਼ਾਸ਼ਕ ਵਰਗ ਉਸਨੂੰ ਸਰਪ੍ਰਸਤੀ ਦੇ ਰਿਹਾ ਹੁੰਦਾ ਸੀ ਇਸ ਲਈ ਉਸ ਦੇ ਵਿਚਾਰ ਹੀ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਅਵਚੇਤਨ ਦਾ ਹਿੱਸਾ ਬਣਦੇ ਰਹੇ। ਭਾਗਵਾਦ, ਕਿਸਮਤਵਾਦ ਆਦਿ ਵਿਚਾਰ ਇਵੇਂ ਹੀ ਜੜ੍ਹਾਂ ਫੜਦੇ ਰਹੇ। ਸਾਹਿਤਕਾਰਾਂ ਦੀ ਚੇਤੰਨ ਤੌਰ ’ਤੇ ਸਮਾਜਿਕ ਭੂਮਿਕਾ ਨਿਰਧਾਰਤ ਕਰਨ ਦਾ ਕੰਮ ਪ੍ਰਗਤੀਸ਼ੀਲ ਲਹਿਰ ਨੇ ਹੀ ਕੀਤਾ, ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਤੌਰ ’ਤੇ ਲੇਖਕ ਸਾਮੂਹਿਕ ਤੌਰ ਤੇ ਸਮਾਜਿਕ ਸਰੋਕਾਰਾਂ ਲਈ ਲਾਮਬੰਦ ਹੋ ਕੇ ਫਾਸ਼ੀਵਾਦ ਵਰਗੀ ਵਿਚਾਰਧਾਰਾ ਵਿਰੁੱਧ ਲੜ ਵੀ ਸਕਦੇ ਹਨ, ਇਹ ਇਸ ਲਹਿਰ ਨੇ ਹੀ ਸਿਖਾਇਆ। ਅਮਨ ਸ਼ਾਂਤੀ ਲਈ ਸਿਰਜਣਾ, ਹੇਠਲੇ ਲੁੱਟੇ ਜਾਂਦੇ ਵਰਗ ਦਾ ਪੱਖ ਪੂਰਨਾ, ਔਰਤ ਦੀ ਦੋਹਰੀ ਗੁਲਾਮੀ ਨੂੰ ਸਮਝਣਾ, ਲੋਕ ਬੋਲੀਆਂ ਅਤੇ ਮਾਤਭਾਸ਼ਾਵਾਂ ਪ੍ਰਤੀ ਜਾਗਰੂਕਤਾ ਦੇ ਨਾਲ-ਨਾਲ ਇਕ ਵੱਖਰੇ ਲੋਕ ਪੱਖੀ ਸੁਹਜ ਸ਼ਾਸਤਰ ਦਾ ਨਿਰਮਾਣ ਵੀ ਇਸੇ ਲਹਿਰ ਦੇ ਹਿੱਸੇ ਆਇਆ। ਇਸ ਲਹਿਰ ਦੇ ਖਿਲਾਫ਼ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਹੁਣ ਤੱਕ ਕਿੰਨੇ ਵਾਦ ਪੈਦਾ ਹੋ ਚੁੱਕੇ ਹਨ। ਸੰਰਚਨਾਵਾਦ, ਰੂਪਵਾਦ, ਚਿੰਨ੍ਹਵਾਦ, ਨਵੀਂ ਅਮੇਰਿਕਨ ਆਲੋਚਨਾ ਆਦਿ ਸਿੱਧੇ ਅਸਿੱਧੇ ਪ੍ਰਗਤੀਸ਼ੀਲ, ਇਤਿਹਾਸਕ, ਸਮਾਜਿਕ ਸਰੋਕਾਰਾਂ ਦੀ ਅਣਦੇਖੀ ਕਰਕੇ ਪਹਿਲ ਪ੍ਰਗਟਾਅ-ਢੰਗਾਂ ਨੂੰ ਦਿੰਦੇ ਹਨ। ਸ਼ਬਦਾਂ ਨੂੰ ਅਰਥਾਂ ਤੋਂ ਤੋੜਨ ਦਾ ਜਤਨ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਅਰਥ ਲੋਕ ਪੱਖੀ ਹੈ ਜਿਸ ਨੂੰ ਦਰਕਿਨਾਰ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਜਾਵੇ। ਅਜੋਕੇ ਵਿਸ਼ਵੀਕਰਨ ਅਤੇ ਉਤਰਆਧੁਨਿਕਤਾਵਾਦੀ ਵਿਚਾਰਧਾਰਾ ਦਾ ਤਰਕ ਹੀ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਮਹਾਂਬਿਰਤਾਂਤ ਦਾ ਅੰਤ ਹੋ ਚੁੱਕਾ ਹੈ ਅਤੇ ਨਾਲ ਹੀ ਵਿਚਾਰਧਾਰਾ ਦਾ ਅੰਤ ਵੀ ਹੋ ਚੁੱਕਾ ਹੈ। ਇਹ ਸਿੱਧਾ ਪ੍ਰਗਤੀਸ਼ੀਲ ਲਹਿਰ ਦੇ ਵਿਖੰਡਨ ਵੱਲ ਇਸ਼ਾਰਾ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਪਰ ਅੱ