ਮੈਂ ਤੇ ਬਾਰਿਸ਼ ਬੈਠੇ ਹੋਏ ਹਾਂ
ਤੇਰੇ ਖ਼ਿਆਲ ਵਿਚ
ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਭਰੀਆਂ
ਅਸੀਂ ਦੋਵੇਂ ਵਰ੍ਹ ਰਹੀਆਂ
ਛਮ-ਛਮ…
ਮੇਰੇ ਪੈਰੀਂ
ਕਣੀਆਂ ਦੀ ਪਾਜ਼ੇਬ
ਮੇਰੇ ਤਨ, ਬੂੰਦਾਂ ਦੇ ਗਹਿਣੇ
ਬਰਸਾਤ-
ਸਵਾਰ ਰਹੀ ਹੈ ਮੈਨੂੰ
ਰੂਹ ਪੁਕਾਰ ਰਹੀ ਹੈ ਤੈਨੂੰ…
ਖੜ੍ਹੇ ਪਾਣੀਆਂ ਉੱਤੇ
ਬੂੰਦਾਂ, ਬੁਲਬੁਲੇ ਨੱਚ ਰਹੇ ਨੇ
ਵਾਰ ਵਾਰ ਟੁੱਟਦੇ ਬਣਦੇ ਮੇਰੇ ਵਾਂਗ
ਹੱਸ ਰਹੇ ਨੇ…
ਮੈਂ ਤੇ ਬਾਰਿਸ਼
ਤੇਰੇ ਚੇਤੇ ਨਾਲ ਭਿੱਜੇ ਹੋਏ
ਤੇਰੀ ਯਾਦ ਵਿਚ ਰੁੱਝੇ ਹੋਏ
ਬਸ ਵਰ੍ਹ ਰਹੇ ਹਾਂ
ਛਮ…
ਛਮ…
ਛਮ…
–ਸਿਮਰਤ ਗਗਨ
Leave a Reply