ਮੀਂਹ ਵਰ੍ਹ ਰਿਹਾ
ਅਰੁੱਕ, ਲਗਾਤਾਰ
ਇਸ਼ਨਾਉਂਦੀਆਂ ਸੜਕਾਂ ਨੂੰ ਨਿਹਾਰਦੀ
ਭਿੱਜ ਰਹੀ ਮਿੱਟੀ
ਸੌਂਧੀ ਖ਼ੁਸ਼ਬੂ ਖਿਲਾਰਦੀ
ਮੌਲ ਰਿਹਾ ਵਣ-ਤ੍ਰਿਣ
ਗਾ ਰਹੀ ਕੁਦਰਤ ਮੇਘ ਮਲਹਾਰ
ਭਰ ਰਿਹਾ ਸੁਰਖ਼ ਪਲਾਸ਼
ਅੰਬਰ ਭਾਅ ਦੇਵੇ ਤੜਕਸਾਰ
ਢਲਦੀ ਦੁਪਹਿਰ ਦੀ ਪੀਲੀ ਧੁੱਪ ਜਿਹੇ
ਹਲਦੀ ਰੰਗੇ ਅਮਲਤਾਸ ਦੇ ਗੁੱਛੇ
ਝੂੰਮਣ ਪੁਲਾੜ ਦੇ ਪਾਰਲੇਪਾਰ
ਸ਼ਾਮ ਦੀ ਸੁਰਮਈ ਲਾਲ ਨੂੰ ਝਾਤ ਆਖਦਾ
ਨੱਚ ਰਿਹਾ ਗੁਲਮੋਹਰ ਹੋ ਕੇ ਨੰਗ ਮਨੰਗ
ਕਿਹੋ ਜਿਹਾ ਲੱਗਦਾ ਹੈ…?
ਰਾਤ ਦੀ ਕਾਲਖ਼ ‘ਚ
ਖਿੜ ਰਹੀ ਚਾਂਦਨੀ ਦਾ ਦੋਧੀ ਰੰਗ
ਪ੍ਰਿਜ਼ਮ ‘ਚੋਂ ਨਿੱਖੜੇ
ਇਹ ਸੱਭੇ ਰੰਗ
ਸਵੇਰ ਹੁੰਦੇ ਹੀ
ਦੁਪਹਿਰ-ਖਿੜੀ ‘ਚ ਲੈ ਆਵਣ ਬਹਾਰ…
ਪ੍ਰਕ੍ਰਿਤੀ ਤੇਰੇ ਹਰ ਰੂਪ ਦੀ ਸ਼ੈਦਾਈ
ਤੇਰੇ ਜਲੌ ਸਾਹਵੇਂ
ਸਿਰ ਨਿਵਾਈ
ਮੌਨ-ਸੁਰ ਅਲਾਪ ਰਹੀ
ਸਲਾਮ ਸਲਾਮ ਤੈਨੂੰ ਆਖ ਰਹੀ…।
–ਅਮੀਆ ਕੁੰਵਰ
Leave a Reply